Είναι πλέον αποδεκτό ότι το περιβάλλον σήμερα, αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα. Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών αναδεικνύεται αναγκαία η ανάπτυξη στην προοπτική της αειφορίας, που σημαίνει την ανάπτυξη εκείνη που υλοποιείται στο πλαίσιο της οικολογικής ισορροπίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης που θα καλύπτει τις ανάγκες της ανθρωπότητας σήμερα και θα εξασφαλίζει τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών.
Για την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης αναδεικνύεται αναγκαία η ολιστική προσέγγιση του κόσμου, η αναζήτηση των οικολογικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, πολιτικών και οικονομικών πτυχών των φαινομένων που εκδηλώνονται σε αυτόν. Στο πλαίσιο αυτό, αναμφισβήτητα αναδεικνύεται η σημαντικότητα της εκπαίδευσης για την αγωγή του σημερινού μαθητή ώστε να γίνει ο ελεύθερος και υπεύθυνος πολίτης του αύριο. Ο πολίτης εκείνος που ζώντας σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία θα πρέπει να είναι ικανός να αντιληφθεί την ανάπτυξη και τα προβλήματα της και να συμβάλει στην ανάδειξη του πολιτισμού, τη συνέχεια των πολιτισμικών αξιών, την εφαρμογή της επιστήμης και της τεχνολογίας με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Η εκπαίδευση καλείται να διαμορφώσει πολίτες με περιβαλλοντική συνείδηση, με αίσθηση της περιβαλλοντικής τους ευθύνης, με περιβαλλοντικό ήθος, που να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για την κοινωνία και το περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται η ανάγκη συνεργασίας όλων των τομέων της εκπαίδευσης. Καμία επιστημονική προσέγγιση από μόνη της δεν μπορεί να διαμορφώσει πολίτες ικανούς να δημιουργήσουν σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Αντίθετα, όλες μαζί οι επιστημονικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις, (οι φυσικοεπιστημονικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές) μπορούν να συγκροτήσουν ουσιαστικές παιδαγωγικές παρεμβάσεις για την αγωγή του σημερινού μαθητή και αυριανού πολίτη προς την κατεύθυνση αυτή.
Από τους προβληματισμούς που αναπτύχθηκαν παραπάνω προκύπτει η ανάγκη λειτουργίας ενός οργανωμένου εκπαιδευτικού διεπιστημονικού χώρου με κύριο σκοπό την ανάπτυξη της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και αγωγής στη χώρα μας. Ενός χώρου που θα προσανατολίζεται στην ολιστική διερεύνηση του περιβάλλοντος και των προβλημάτων που συνάδουν με αυτό και θα στοχεύει στην ανάδειξη και ανάπτυξη της παιδαγωγικής και εκπαιδευτικής διάστασης της διαδικασίας αυτής. Ενός χώρου που θα προσανατολίζεται στην ενδυνάμωση του ρόλου του σημερινού εκπαιδευτικού, που επωμίζεται το δύσκολο έργο της εκπαίδευσης για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αγωγή του σημερινού μαθητή.
Κρίνουμε ότι οι περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες αναδεικνύουν την ανάγκη θεσμοθέτησης ενός νέου Εργαστηρίου στο Τμήμα μας, του «Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Έρευνας για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Αγωγή (ΕΦΕΠΕΑ)» που θα αποτελέσει ένα πρότυπο χώρο εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών έργων για την προαγωγή της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής, την ανάπτυξη της έρευνας, τον σχεδιασμό εκπαιδευτικών υπηρεσιών και προϊόντων με χρήση των ΤΠΕ για την υποστήριξη των διαδικασιών μάθησης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Η σημασία της θεσμοθέτησης ενός τέτοιου εργαστηρίου έγκειται στην αναγκαιότητα διαμόρφωσης ενός πλαισίου που θα υποστηρίζει και θα αναπτύσσει τη συστηματική διεπιστημονική έρευνα της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής στη χώρα μας προάγοντας την εκπαιδευτική και παιδαγωγική διάσταση της αγωγής του σημερινού μαθητή, την ενδυνάμωση του ρόλου των εκπαιδευτικών και τη διεύρυνση του κοινωνικού ρόλου της εκπαίδευσης.
Διεθνώς αναπτύσσονται αντίστοιχες ερευνητικές δράσεις, καθώς στα καλύτερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας η προστασία του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της Αειφορίας συνιστά την πιο σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση. Το περιβάλλον, η οικονομία, η κοινωνία και ο πολιτισμός, ως υποσυστήματα αλληλένδετα και αλληλοτροφοδοτούμενα διερευνώνται στο ευρύτερο πλαίσιό της. Ως εκ τούτου, η αειφορία συνιστά και ένα νέο τρόπο μακροπρόθεσμης σκέψης κατάλληλο για τη συστημική προσέγγιση των σύνθετων προβλημάτων που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στις μέρες μας.